شرکت ایتالیایی لامبورگینی، سال 1963 میلادی توسط Ferruccio Lamborghini برای رقابت با مدل های جی تی فراری تاسیس شد. این شرکت سال 1978 کاملا ورشکسته شد و سال 1987 نیز کرایسلر، مالکیت آنرا تا سال 1994 بر عهده گرفت که مهم ترین نتیجه این کار به تولید رسیدن دوج وایپر بود. سال 1994 شرکت لامبورگینی به یک شرکت مالزیایی فروخته شد ولی آنها از عهده مدیریت لامبورگینی برنیامدند تا آنکه در نهایت سال 1998 آئودی مالکیت آنرا در اختیار گرفت. لامبورگینی سال 2010 مالک استودیوی طراحی Italdesign Giugiaro و سال 2012 نیز مالکیت دوکاتی را بر عهده گرفت.
شرکت لامبورگینی در تاریخ درخشان خود سازنده تعدادی از کانسپت های برجسته دنیا بوده است. جدیدترین خودروی مفهومی این شرکت، Terzo Millennio بوده که در انستیتوی تکنولوژی ماساچوست رونمای شد و دارای پیشرانه هیبریدی قدرتمندی بود؛ اما حتی طراحان خبره لامبورگینی نیز قادر نیستند خودرویی جذاب همچون نمونه‌ی پیش رو را خلق کنند. این ماشین که Terzo Millennio نام دارد، با همکاری موسسه فناوری ماساچوست یا MIT ساخته شده و نتیجه آن کانسپتی کاملاً بدیع و نوآورانه است. این کانسپت یک خودروی الکتریکی می باشد که به طراحی و مهندسی لامبورگینی برای هزاره سوم اشاره دارد.
شرکت لامبورگینی به منظور توسعه ذخیره کننده‌های پیشرفته انرژی با MIT همکاری کرده است. در نگاه اول نتیجهٔ این همکاری بسیار دیدنی است. طراحی Terzo Millennio درعین‌حالی که جنون‌آمیز به نظر می‌رسد بسیار هدفمند است؛ یعنی مشابه آستون‌مارتین والکیِری قسمت‌ها و فضاهای غیرضروری با پانل‌های بدنه پوشیده نشده بلکه در معرض جریان هوا قرار گرفته است. البته به دلیل اینکه این سوپراسپرت از قوای محرکه تمام الکتریکی با چهار موتور الکتریکی استفاده می‌کند که در هریک از چرخ‌ها نصب شده‌اند، نسبت به استفاده از قوای محرکه سنتی، طراحان آزادی عمل بیشتری داشته‌اند.
Terzo Millennio دارای ساختار فوق سبک‌وزنی می باشد و به طور کامل برای بهره‌وری آئرودینامیکی طراحی شده است. بنابراین تلاش‌های لامبورگینی با همکاری MIT، منجر به ساخت خودرویی با قوای محرکه پیشرفته، ساختار فوق سبک‌وزن و آئرودینامیک خارق‌العاده بدنه شده است. یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های این کانسپت محل نصب باطری آن است که بجای قرار گیری پکیج‌های سنگینی در کف خودرو، باطری‌ها در پانل‌های بدنه کار شده‌اند. برای این کار از تکنولوژی نانوتیوب استفاده شده که به منجر به ساخت باطری‌هایی نازک شده است؛ بنابراین این باطری‌ها به‌اندازه کافی نازک شده‌اند تا امکان نصب آنها بین لایه‌های درونی و بیرونی بدنه فراهم گردد.
این باطری‌ها قادر به تأمین انرژی فوق‌العاده یک سوپراسپرت تمام الکتریکی هستند درعین حالی که خطر برق گرفتگی هم به هیچ عنوان سرنشین را تهدید نمی‌کند. بدین ترتیب ساختار فیبر کربنی Terzo Millennio علاوه بر شکل‌دهی به بدنه خودرو، به عنوان محلی برای نصب باطری‌ها هم مورداستفاده قرار گرفته است که به کاهش وزن ماشین کمک می کند و این یعنی یک موفقیت بزرگ در توسعه تکنولوژی. مطمئناً در خودرویی با ساختار فیبر کربن فشرده همواره نگرانی‌هایی در مورد ترک‌خوردگی یا شکستگی وجود دارد؛ بنابراین گفته شده که Terzo Millennio قادر به نظارت بر کل ساختار فیبر کربنی خود و تشخیص هرگونه ترک یا آسیب در آن است.
با استفاده از میکرو کانال‌هایی پُر از مواد شیمیایی، ساختار ماشین به طور خودکار ترمیم می‌شود. این تکنولوژی موجب شد که با اطمینان خاطر از فیبر کربن در قسمت‌های پرفشار خودرو استفاده شود که خود به معنی کاهش وزن است چراکه در این قسمت‌ها از مواد بادوام‌تری استفاده می‌شود. این اولین لامبورگینی الکتریکی نیست ( مدل هایی مانند Estoque و Asterion هم وجود داشته اند ) اما روند ساختار بدنه ی آن منحصر به فرد است که اولین بار در Huracan Performante به نمایش گذاشته شد.