کمپانی فراری، لافراری را به عنوان نخستین خودرو هیبریدی معرفی و عرضه کرده است. این خودرو به یک جفت موتور الکتریکی و یک موتور احتراقی ۱۲ سیلندر مجهز است. گویا تب خودروهای هیبریدی و تمام الکتریکی فراگیر شده و حتی سوپرخودروهایی نظیر فراری نیز وارد گود شده اند. لافراری هیبریدی نیز علاوه بر موتور 789 اسب بخاری خود، از یک موتور الکتریکی 160 اسب بخاری نیز، بهره می‌برد که در مجموع 949 اسب بخار نیرو را در اختیار راننده قرار می‌دهد. هر دو موتور این سوپر خودرو 1,69 میلیون دلاری، به طور دقیق و یکپارچه عمل کرده و نمی‌تواند از موتور الکتریکی به تنهایی استفاده کند.
دیدن یک فراری، بدون صدای موتور بسیار عجیب است. این واقعا جالب توجه است که یک سوپراسپرت ساز بخواهد از پیشرانه هیبریدی با سروصدایی کمتر در محصولات خود استفاده کند. در حال حاضر رقبای فراری همچون مک‌لارن و پورشه روی خودروی الکتریکی مشغول به کار هستند. البته انگیزه فراری به کارگیری خودرویی اقتصادی‌تر و با کارایی بالاتر است. خوشبختانه فراری با تولید سالانه کمتر از ۱۰ هزار خودرو، از مشکلات گازهای آلاینده‌ای که خودروسازان با آن روبرو می‌شوند، دور بوده است. با استفاده از فناوری هیبریدی این رقم همچنان محدود خواهد بود و افزایش پیدا نمی‌کند.
لافراری احتمالاً سریع‌ترین و هیجان‌انگیزترین هایپرکار جهان است. البته در این مورد، رقبایی مانند مک‌لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر می‌توانند ادعاهایی داشته باشند. حداقل مزیت لافراری این است که قدرت بالاتر (۹۵۰ اسب‌بخار) و وزن کمتری نسبت به رقبایش دارد و به همین دلیل نیز در بین آن‌ها، دست بالا را دارد. لافراری محصول سال‌ها تجربه مهندسی در فراری است و پیش از آن، چهار مدل یکی پس از دیگری حامل پیشرفت‌های فراری بوده‌اند: 288 GTO، F40، F50 و انزو. هر کدام از این مدل‌ها به صورت تولید محدود عرضه شده‌اند.
لافراری نیز در دو سال آینده، تنها ۴۹۹ دستگاه تولید خواهد شد. در میانه خودرو، بین دو صندلی فیبرکربنی، یک موتور ۶۲۶۲ سی‌سی V12 با تنفس طبیعی نشسته است که در 9000 دور بر دقیقه، قدرت ۷۹۰ اسب‌بخار تولید می‌کند و گشتاور آن در ۶۷۵۰ دور بر دقیقه ۷۰۰ نیوتن‌متر است. همین‌طور، در عقب و زیر صندلی‌ها یک بسته باتری لیتیومی ۶۰ کیلوگرمی همراه با یک موتور الکتریکی ۲۵/۷ کیلوگرمی قرار گرفته است. این موتور الکتریکی، ۱۶۰ اسب بخار قدرت و ۲۷۰ نیوتن‌متر به پیشرانه خودرو می‌افزاید تا در مجموع، لافراری ۹۵۰ اسب‌بخار قدرت و ۹۷۰ نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد.
برخلاف رقبایش از مک‌لارن و پورشه، پیشرانه فراری طوری طراحی شده تا همیشه حداکثر خروجی‌اش در دسترس باشد و هیچ حالت رانندگی زیست‌محیطی برای آن درنظر گرفته نشده است. در عوض موتور احتراق داخلی و سیستم Hy-KERS به صورت یکپارچه طراحی شده‌اند و تمام ۹۵۰ اسب‌بخار در هر زمان قابل دسترس هستند. این قدرت اعجاب‌انگیز که از پیشرانه لافراری تولید می‌شود، تنها به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود و این کار با استفاده از گیربکس اتوماتیک ۷ دنده دوکلاچه صورت می‌گیرد؛ گیربکسی که توسط گت‌رگ (Getrag) برای فراری تولید شده است.
پیشرانه همچنین همراه با یک موتور الکتریکی است که قدرت خروجی آن به وسیله یک سری دنده به صورت مستقیم برای حرکت چرخ‌ها استفاده می‌شود. کابین لافراری، جای عجیب و غریبی است. البته از چیزی که انتظارش را دارید، کوچک‌تر به نظر می‌رسد، با این‌حال، فضای سر ۳۰ میلی متر نسبت به انزو بلندتر است تا رانندگان بتوانند راحت‌تر از کلاه ایمنی استفاده کنند. دلیل این موضوع جایگاه پایین‌تر صندلی راننده است که امکان تنظیم در آن وجود ندارد. ولی پدال‌ها و چرخ فرمان می‌توانند به دلخواه راننده حرکت کنند. فراری در این رابطه می‌گوید که وضعیت صندلی راننده لافراری چیزی بین خودروهای اسپورت معمولی و فرمول یک است.
هر کسی که این شانس را داشته است که در یک 458 بنشیند، عناصر طراحی مشابه را به سرعت تشخیص خواهد داد؛ با این وجود، یک نوع هنر خالص درون این فراری وجود دارد که آن را از دیگر خودروهای «مارانلو» متمایز می‌کند. البته لافراری چیزی بیشتر از یک جایگزین برای انزو است و در بیشتر جهات نسبت به آن برتری دارد و یک خودروی بسیار راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر در هنگام رانندگی است. ولی اینکه آیا نسبت به رقبای مک‌لارن و پورشه، هایپرکار بهتری محسوب می‌شود، مسئله‌ای است که به زمان بیشتری نیاز دارد.
